เรื่อง : พัชรธาร
การฝึกฝนตนเองไม่อาจสำเร็จได้ด้วยการตั้งอกตั้งใจปฏิบัติเคร่งครัดกับรูปแบบและเต็มไปด้วยการคาดหวัง
หากควรปล่อยตนอย่างอิสระ
เฝ้าสังเกตโดยปราศจากการปรุงแต่ง
เมื่อนั้นสภาวะธรรมชาติดั้งเดิมก็จะปรากฏขึ้นเอง…
ญี่ปุ่นครั้งแรก สุขกำลังดีเลยทีเดียว
เมื่อคนใกล้ชิดส่งข้อความอวยพรวันเกิดมาว่า
“ซื้อตั๋วไปญี่ปุ่นให้เป็นของขวัญนะ ไปไหม”
ฉันตอบตกลงอย่างลิงโลด ในที่สุดฉันก็จะได้ไปประเทศนี้เป็นครั้งแรกในชีวิต
บางทีญี่ปุ่นเพิ่งจะพร้อมสำหรับฉันในวันครบรอบ 56 ปี
วัยที่เริ่มเข้าใจลึกซึ้งในปรัชญาเซน
ด้วยความระลึกเช่นนี้ ฉันจึงวางแผนการเดินทางให้เรียบง่าย ไม่คิดอะไรให้มากเกิน
หลังจากขึ้นเครื่องตอนดึก ใช้เวลาเพียง 5 ชั่วโมง เราผ่านตม.ของญี่ปุ่นไปนั่งรอเพื่อนวัยเด็กของชาวเชียงใหม่ที่จะขับรถมารับตอนเกือบเก้าโมงเช้าของที่นั่น
คนที่ใช้ชีวิตอยู่เมืองหนาวเกือบสิบปีเดินออกไปสัมผัสอากาศข้างนอกแล้วกลับมาสะกิดให้ฉันเปลี่ยนเป็นเสื้อกั๊กและแจ็กเก็ตตัวหนา บอกว่าอุณหภูมิ 7-8 องศานี้จะลดลงอีกถ้าฝนตกตามพยากรณ์อากาศ เมื่อรถของเพื่อนมาจอดรอรับ เราทั้งสองก็ขึ้นไปนั่ง พร้อมที่จะให้เจ้าบ้านพาไปเที่ยวกินอาหารริมทะเลตามที่ฝ่ายโตเกียววางแผนให้
นั่งชมภูมิทัศน์ทุ่งนาที่มีแต่หญ้าแห้ง ฟาร์ม สลับกับ ภูเขารูปทรงแปลกตา รถของพวกเราแล่นไปบนโทลเวย์เป็นเวลานานพอสมควรก่อนจะเลี้ยวลงทางออกที่โค้งพาเลียบข้างทะเล ขึ้นเนินไปถึงที่หมู่อาคารเตี้ยๆ บนหน้าผาที่มีทะเลสีครามอยู่ด้านล่างเห็นอยู่ลิบๆ
“นี่ท่าจะเป็นเขาสามมุกของญี่ปุ่น และทะเลโน่นคือบางแสน” ฉันคิดในใจ
เพื่อนไทยในโตเกียวและพรรคพวกพากันลงรถอย่างกระตือรือล้นและกวักมือเรียกให้เราสองคนวิ่งตามเข้าไป
ภายในอาคารเป็นร้านที่ขายอาหารทะเลสดโดยมีตะแกรงปิ้งย่างและเตาไร้ควันวางไว้ให้บนโต๊ะอย่างเรียบร้อย หอยมากมายหลายชนิดเรียกชื่อไม่ถูก หอยเชลล์ตัวมหึมา กุ้งทะเล ปลาหมึก ซ้อนกันเป็นตั้งสูงในกระบะ ข้าวสวยคลุกมิรินแบบญี่ปุ่น ปลาแซลมอน และปลาดิบแบบต่างๆ หมูบด ไข่หวาน และอาหารญี่ปุ่นอีกหลายชนิดวางเรียงบนเคาน์เตอร์
พวกเราจ่ายเงินคนละ 2,900 เยน และมีเวลา 1 ชั่วโมงที่จะกินให้มากเท่าที่จะกินได้
ฉันรีบขอกุญแจรถวิ่งฝ่าฝนปรอยไปเอาขวดน้ำจิ้มซีฟู้ดที่สู้อุตส่าห์ห่ออย่างแน่นหนาจากเมืองไทยกลับมาตั้งบนโต๊ะ ลุงเจ้าของร้านเข้ามาสาธิตวิธีย่างหอยเชลล์ที่ต้องย่างให้สุกด้านหนึ่งก่อนดึงออกมาตัดเอ็นทิ้งแล้วกลับด้านย่างต่อจนได้ที่ มือที่คล่องแคล่วพลิกจับกรรไกรและคีมคีบไปพลาง แต่ตาทั้งคู่กลับมองขวดน้ำจิ้มซีฟู้ดไม่กะพริบ ชาวไทยในโตเกียวส่งภาษาอธิบายอย่างละเอียดและร้องเชิญให้แกลองชิม ไม่ช้านานแม่ครัวและสาวเสิร์ฟยันป้าแคชเชียร์ต่างก็ทยอยเดินกระมิดกระเมี้ยนออกมาขอลิ้มรสน้ำจิ้มแบบไทยกันทีละคนสองคน เสียงชมทำนองว่าอร่อยจึงดังออกจากปากเซ็งแซ่
ไม่รู้ว่าเพราะพริกน้ำปลากระเทียมหรืออายิโนะโมโต๊ะกันแน่…
ทำไมเมล็ดของสตรอว์เบอร์รี่ถึงออกมาอยู่ข้างนอก จนเกิดแพทเทิร์นที่สวยงาม?
เราออกจากที่นั่นและแวะไปไหว้พระกันบนภูเขาเตี้ยๆ กลางหมู่บ้านชาวทะเลที่ห่างออกมาไม่มากนักหลังจากชมภาพทิวทัศน์จนอิ่มใจ เราค่อยๆ ไต่ลงมาจากวัดเชิงภูเขาในเมืองชนบทแห่งนั้น เจ้าถิ่นผู้อารีชวนเราทั้งสองขึ้นรถเพื่อขับข้ามเขตไปเด็ดผลไม้ที่ฟาร์มสตรอว์เบอร์รี่ในอีกอำเภอ
ญี่ปุ่นมีชื่อเสียงในด้านของเกษตรกรรมไร้สาร
ผลไม้ของประเทศนี้ขึ้นชื่อเรื่องความอร่อยและปลอดภัย ผ่านการพัฒนาสายพันธุ์มาอย่างละเอียดรอบคอบ
สตรอว์เบอร์รี่เฉพาะที่รู้จักกันดีก็มีเกือบ 30 สายพันธุ์
ขนาดของลูก ความมันวาวของผิว ความยุ่ยของเนื้อ ตลอดจนความหวาน ล้วนถูกนำมาเป็นปัจจัยในการปรับปรุงคุณภาพ
เว็บไซด์องค์การส่งเสริมการท่องเที่ยวของญี่ปุ่น ได้ ยกตัวอย่างสายพันธุ์ที่ได้รับความนิยมเป็นพิเศษให้ได้รู้จักกัน เช่น
สตรอว์เบอร์รี่ มิงะคิ-อิจิโกะ (Migaki-Ichigo)
หรูระดับพรีเมี่ยม ราคาสูง เป็นสตรอว์เบอร์รีแบรนด์ใหม่ ที่ผลิตขึ้นภายใต้โครงการฟื้นฟูจังหวัดมิยะงิ (Miyagi) หลังจากที่ประสบเหตุแผ่นดินไหวในปีค.ศ. 2011 โดยใช้ระบบคอมพิวเตอร์ในการควบคุมอุณหภูมิและความชื้นอย่างเข้มงวดพิถีพิถัน ทำให้ได้ผลผลิตที่รสชาติหวานอร่อย
สตรอว์เบอร์รี่ โทะจิโอะโทะเมะ (Tochiotome)
พันธุ์ที่มีชื่อเสียงโด่งดังมากที่สุด ส่วนใหญ่ปลูกในจังหวัดโทชิงิ (Tochigi) เป็นที่นิยมมากเพราะมีรสชาติอร่อย โทชิงิเป็นจังหวัดที่มีผลผลิตสตรอว์เบอร์รีจำนวนมาก
เหตุผลคือที่นั่นมีน้ำใสสะอาดที่มีต้นกำเนิดจากนิกโกและนาสุ และยังมีภูมิอากาศอันเป็นลักษณะเฉพาะตัวคือช่วงเวลากลางวันในฤดูหนาวยาวนาน มีความแตกต่างของอุณหภูมิในเวลากลางวันและเวลากลางคืนมาก
ด้วยการปลูกในเรือนเพาะชำที่ใช้ประโยชน์จากแสงอาทิตย์มากที่สุด และการรักษาอุณหภูมิให้ค่อยๆ สุกงอม จึงทำให้ได้สตรอว์เบอร์รีที่ทั้งหวานและอร่อย
สตรอว์เบอร์รี่ เนียวโฮ (Nyoho)
ซึ่งผลที่ได้รูปสวยงาม มีแหล่งผลิตอยู่ในแถบจังหวัดโทชิงิและจังหวัดใกล้เคียง เนื้อค่อนข้างไปทางแข็งเล็กน้อย จึงสามารถเก็บไว้ได้นาน มักนำไปใช้ประกอบการทำขนมเค้กชนิดต่าง ๆ
สตรอว์เบอร์รี่ ซะกะโฮะโนะกะ (Sagahonoka)
มีกลิ่นหอม มักนำไปใช้ประกอบการทำขนมชนิดต่าง ๆ สตรอว์เบอร์รีพันธุ์นี้อุดมไปด้วยวิตามินซี จึงมีประโยชน์อย่างมากต่อสุขภาพและความงาม
ฯลฯ
สตรอว์เบอร์รี่…ผลไม้รูปหัวใจ
อากาศสลัวลง จนดูเหมือนใกล้ค่ำทั้งที่เพิ่งบ่ายแก่ เป็นข้อเสียของการท่องเที่ยวในฤดูหนาว เราขึ้นทางด่วนแล้วลงมาเวียนวนซอกซอนจนมาหยุดอยู่หน้าฟาร์มกลางทุ่งโล่งที่เคยปลูกพืชผลทางการเกษตรบางอย่างก่อนฤดูหนาวนี้
เห็นได้จากฟางแห้งที่คลุมดินอยู่
โรงเรือนพลาสติกบนโครงเหล็กกินพื้นที่ไม่กว้างนักตั้งอยู่อีกด้าน ภายในปรับให้อากาศอบอุ่นกำลังดี มีต้นสตรอว์เบอร์รี่ใบกลมๆ ขอบหยักสีเขียว ดอกสีขาวปลูกอยู่บนโต๊ะสูงระดับเอวเรียงเป็นแถวสุดลูกหูลูกตา
กิ่งยาวที่เต็มไปด้วยผลไม้ลูกเล็กสีแดงฉ่ำห้อยย้อยออกมาด้านข้างโต๊ะชวนเชิญให้เด็ดกินสดๆ
เราจ่ายเงิน 1,800 เยนค่าเข้าแล้วก็ได้รับแจกกล่องพลาสติกมีช่องเล็กใส่นมสดหรือครีมตามแต่จะเลือก จากนั้นก็วิ่งแข่งกันเข้าไปหาสตรอว์เบอร์รี่ลูกใหญ่ๆ ด้านใน
การเด็ดเจ้าผลไม้ที่ผลอ้วนเป่งและบอบบางชนิดนี้ ควรใช้นิ้วหัวแม่มือและนิ้วชี้จับที่ผลและเด็ดให้หลุดจากก้านผลโดยมีกลีบเลี้ยงสีเขียวตรงขั้วผลติดมาด้วย
ไม่ใช่ดึงเอาดึงเอา
ฉันคะเนดูระยะห่างระหว่างช่องของกระถางต้นไม้แล้ว ไม่ต้องการให้ไหลหรือเหง้าสตรอว์เบอร์รี่อันบอบบางเหล่านี้ถูกเบียดเสียหายจึงได้แต่นั่งรออยู่ด้านหัวแถว รอให้คนที่ชวนมาเที่ยวเข้าไปเด็ดลูกสวยๆ มาฝากอย่างใจเย็น
สตรอเบอร์รี่สด เนื้อไม่แข็งนัก กัดกร้วมก็มีน้ำฉ่ำออกมาเต็มกระพุ้งแก้ม นมข้นบีบจากหลอดค่อนข้างใสไม่เหม็นหืนกลิ่นน้ำมันปาล์ม เข้ากันพอดีกับสตรอว์เบอร์รี่พันธุ์หวานอมเปรี้ยวนิดๆ ของฟาร์มนี้
ฉันไม่รู้ว่าทำไมเมล็ดของสตรอว์เบอร์รี่ถึงออกมาอยู่ข้างนอก จนเกิดแพทเทิร์นที่สวยงามอยู่บนผิวนอก
ธรรมชาติมีเหตุผลที่บางครั้งมนุษย์ไม่สามารถเข้าใจ
เมื่อมองไปที่ผลสดที่เพิ่งถูกเด็ดอย่างเบามือจากต้น จิตฉันรับรู้คลื่นความรักความหวานชื่นจากผลไม้รูปหัวใจเหล่านี้ได้
หวนนึกไปถึงเมื่อครั้งที่ยังชอบสะสมหินสีและอัญมณี ในบรรดาของหลายพันชิ้นที่ครอบครองอยู่ คริสตัลที่หายากและมีพลังงานนุ่มนวลที่สุดชนิดหนึ่ง คือสตรอว์เบอรี่ควอทซ์ ควอทซ์ชนิดนี้มีสินแร่เฮมาไทด์สีดำแกมแดงลอยอยู่ในควอทซ์ใสทำให้มีสีอ่อนลงเป็นแดงอมชมพู แร่เฮมาไทด์เชื่อกันว่าสามารถกราวด์พลังงานลบที่ติดอยู่กับเราให้สลายลงผืนแผ่นดินได้ สีแกมชมพูของจักระหัวใจ (High Heart) ช่วยรักษาบาดแผลรักในอดีตที่ใจเจ้ากรรมมันชอบเก็บสะสมไว้ตั้งแต่ครั้งไหนไหน และยังช่วยให้อารมณ์เข้าสู่สมดุล
“เมื่อคุณให้อภัยความหลังได้ มีความมั่นคงทางอารมณ์ เต็มไปด้วยพลังงานบวก คุณก็จะดึงดูดรักใหม่ที่มีคุณภาพเข้ามาอย่างแน่นอน”
ฉันมักจะแนะนำลูกค้าที่มาหาคริสตัลเกี่ยวกับความรักอย่างนั้นเสมอ
เขาบอกว่ากินสตรอว์เบอรี่แล้วจะมีความสุข
สตรอว์เบอร์รี่ไม่ใช่ลูกเบอรี่ แต่อยู่ในวงศ์เดียวกับดอกกุหลาบ ดอกไม้ที่นักบำบัดยอมรับว่ามีพลังสั่นสะเทือนสูงมาก โดยเฉพาะอย่างยิ่ง กุหลาบแดง สีแดงของสตรอว์เบอร์รี่ก็ให้ผลทางจิตใจเชื่อมโยงพลังงานเรากับโลกกายภาพ และทำให้รู้สึกมีชีวิตชีวา
เมื่อเราสูดดมผลที่สุกงอม กลิ่นของมันซึ่งมีสารประกอบกว่า 30-40ชนิด จะกระตุ้นให้เราผ่อนคลายและมีความสุข
เอกสารทางโภชนาการยืนยันว่าหากเรากินสตรอว์เบอรี่หลังจากเด็ดมาสดๆ เราจะได้รับวิตามินซีที่มีอยู่จำนวนมาก มีใยอาหาร มีโพแทสเซียม โฟเลต ตลอดจนสารต้านอนุมูลอิสระแอนโตไซยานินที่ทำให้ผลของมันมีสีแดง และสารต่อต้านอนุมูลอิสระตัวอื่นๆ เช่น เคอชิติน,เคมเพอรอล ประโยชน์ของสารเหล่านี้จาระไนไม่หมด อาทิเช่น ลดไขมันเลวสร้างไขมันดี ช่วยลดความเสี่ยงในโรคหัวใจไปจนถึงมะเร็ง
หลังจากชื่นชมฟาร์มผลไม้ในร่มแห่งนี้จนเหนื่อยแล้วทุกคนก็ลงนั่งยองๆ ข้างโต๊ะให้ลูกสตรอว์เบอร์รี่ระหัวและคลอเคลียข้างแก้มเพื่อดมกลิ่นหอม มือก็ยกผลไม้กองพูนในถาดขึ้นมาเล็มกินอย่างช้าช้า พลางสะสมก้านที่กินแล้วเอาไว้นับแข่งกัน
“เขาว่าตามสถิติแล้วเรากินกันได้เพียงคนละ 30-40 ลูกเท่านั้นก่อนจะพุงกางด้วยน้ำจากผลไม้ ลองนับกันดูดีกว่า”
แล้วก็จริงตามนั้น หลังจากเราห้าคนตั้งท่านับไปจนหมดกองก็พบว่า พี่คนที่ที่กินมากที่สุดนับก้านได้ราว 40 กว่าลูก
รถคันเดิมพาพวกเราเข้ามาถึงโตเกียวเกือบสามทุ่ม
เราได้รับความเอื้อเฟื้อให้พักที่ห้องพักแขกที่อพาร์ทเม้นท์หรูข้างตึกรัฐสภาอันงามสง่า
วิวของท้องฟ้าโตเกียวอันประกอบไปด้วยตึกระฟ้าและหอเหล็กประดับไฟอวดโฉมอยู่ริมหน้าต่างข้างเตียง
ฉันแตะกระจกเย็นเจี๊ยบแล้วส่งกระแสจิตไปสวัสดีมหานครที่ฝันจะมาเยือนนานกว่าครึ่งชีวิตแห่งนี้
พุทธธรรมนั่นน้อยนิดยิ่งนัก
เพียงทำใจไม่ให้ทุกข์ก็พอแล้ว…
รินไซ ศิษย์ของท่านฮวงโป
