วันอังคาร ส่งแผนงานใหม่ให้เจ้านาย
วันพฤหัสฯ บ่ายสอง ออกไปพบลูกค้า
วันศุกร์ 2 ทุ่มตรง นัดกินข้าวกับแฟน
นี่คือภาพจำลองของชีวิตที่เต็มไปด้วยกิจกรรมมากมาย ก่อนโควิด-19 เข้ามาเยือน แต่เมื่อโรคระบาดบังคับให้เราต้องอยู่บ้านตลอดเวลา พ่วงด้วยสถานะมนุษย์ Work From Home มีสถานที่ทำงาน ห้องประชุม กินข้าวเที่ยง และพักผ่อนอยู่ในพื้นที่เดียวกัน การอยู่บ้านนานๆ แบบนี้ นอกจากกระทบชีวิตประจำวันแบบเดิมแล้วยังทำให้หลายคน ‘ลืมวันลืมคืน’ แบบไม่รู้ตัว
เพราะธรรมชาติของมนุษย์จดจำวัน-เวลาได้จากกิจกรรมที่ทำอย่างสม่ำเสมอ เช่น ถ้าคุณต้องไปยิมทุกวันพุธ พอหันไปเห็นกระเป๋าออกกำลังกาย ก็จะร้องอ๋อ! แล้วรู้ว่านี่คือกลางสัปดาห์ คุณรู้ว่านี่คือวันพฤหัสบดีไม่ใช่เพราะเดินไปดูปฏิทินหรอก แต่จำได้ว่ามีนัดทำเล็บทุกวันพฤหัสฯ เห็นไหมว่าการ ‘รู้วันรู้คืน’ มาจาก ‘สัญชาตญาณและความรู้สึก’
การรู้วันที่และเวลาก็เหมือนรู้ตารางชีวิตของตัวเอง มันคือเส้นบางๆ ที่กั้นระหว่างเวลาทำงานและเวลาพักผ่อนออกจากกัน เมื่อคุณไม่สามารถรักษาสมดุลระหว่างสองสิ่งนี้ได้ สิ่งที่จะตามมาคือ ความเครียด เบื่อ และภาวะหมดไฟเนื่องจากรู้สึกว่าต้องทำงานตลอดเวลา
ในเมื่อการทำงานที่ออฟฟิศทำให้คุณปรับอารมณ์เข้าสู่ Work Mode และใช้ช่วงเวลาอยู่บ้านเพื่อพักผ่อนจริงๆ แต่กับคนที่ Work From Home ล่ะ จะมีวิธีการแก้โรคลืมวันลืมคืนอย่างไร? …มาดูกัน
ทำทุกวันให้สำคัญและพิเศษ
แม้จะออกไปข้างนอกไม่ได้ และปฏิทินบอกวันที่ก็แทบไม่สำคัญ แต่เราจะขาดวินัยไม่ได้ แนะนำให้จัดตารางชีวิตประจำวันเป็น ‘ก่อนมื้อเที่ยง’ และ ‘หลังมื้อเที่ยง’ เพื่อลิสต์สิ่งที่ต้องทำในช่วงเช้าและบ่ายให้ชัดเจน อาจตั้งกฎเหล็กให้ตัวเองว่า ถ้าทำไม่เสร็จจะไม่ลุกไปกินมื้อเที่ยง
นอกจากนี้ คุณยังสามารถสร้างชีวิตประจำวันขึ้นมาใหม่ได้ จากกิจกรรมเล็กๆ น้อยๆ ในแต่ละสัปดาห์ เช่น หลังจากนั่งทำงานเสร็จแล้ว ทุกวันเวลา 6 โมงเย็น ให้พาตัวเองไปเดินเล่นรอบหมู่บ้าน หรือทุกวันพุธจะเลิกงานช้าที่สุด เพราะลงเรียนภาษาออนไลน์เอาไว้
เห็นไหมว่า…เราพยายามจัดการให้แต่ละวันมี ‘กิจกรรมพิเศษที่ต้องทำ’ แตกต่างกันไป เพื่อให้ชีวิตผ่านไปอย่างไม่จำเจ และสร้าง ‘วิถีใหม่’ ให้ตัวเอง
จัดการวันทำงานให้แตกต่างกับวันหยุด
แม้จะอยู่บ้านเหมือนกัน แต่สถานะทำงาน-เลิกงานต้องเกิดขึ้น เริ่มต้นจากเลิกนิสัยอ่านอีเมลในวันหยุด อย่าทำงานบนเตียง อย่าเปิดคอมพิวเตอร์ทิ้งไว้หลังจากจบงานแต่ละวัน ถ้าเป็นไปได้ให้เก็บอุปกรณ์ที่เกี่ยวกับการทำงานของคุณให้พ้นสายตา เพื่อรอกลับมาทำงานใหม่ในวันถัดไป
ใส่ภารกิจ ‘รักตัวเอง’ ลงในตารางชีวิตทุกวัน
ข้อนี้สำคัญกับการดูแล ‘จิตใจ’ ของตัวเองมากๆ นั่นก็คือตามหากิจกรรมเล็กๆ ที่ทำแล้วรู้สึกดี ทำแล้วมีความสุขในทุกวัน อาจเริ่มจากนอนอ่านนิยายเล่มโปรด วาดรูป ทำอาหาร หรือแม้แต่วิดีโอคอลกับคนพิเศษ ขอให้ใช้เวลาจดจ่อกับภารกิจรักตัวเองตรงหน้า ชนิดที่ตัดโลกการทำงานออกไป ไม่ให้เข้ามารบกวนจิตใจอีก คุณจะรู้สึกผ่อนคลายและเพลิดเพลินกับวิถีชีวิตอยู่บ้าน ‘เนิบช้า’ แบบนี้
แม้ภาวะลืมวันลืมคืนจะไม่ใช่เรื่องใหญ่เท่าไหร่นัก (แน่นอนว่าแค่หันไปถามคนข้างๆ หรือดูปฏิทินก็แก้ได้) แต่จะดีหรือ ? หากเราใช้ชีวิตให้ผ่านไปแบบวันต่อวันอย่างไร้จุดหมาย ไร้ความพิเศษ และไร้ความสุข
มาเถอะ! ลุกขึ้นล้างหน้าล้างตา (จะแต่งตัวสวยหล่ออยู่บ้านก็ได้) แต่ขอให้ทำทุกวันให้มีคุณค่า แม้ชีวิตจะช้าลงถึงขั้น Slow Life ไม่มีกิจกรรมให้ตื่นเต้นเหมือนเดิม แต่อย่าลืมว่าทุกคนล้วนสร้าง ‘ชีวิตประจำวันแบบใหม่’ ที่มีคุณภาพขึ้นมาได้
Source : https://bit.ly/3fdY9nf
